Category: SØGUR UM SJÚKLINGAR

Diongnima úr Senegal var bara fimm ára gamal, tá hann og fólk í nærumhvørvi hansara løgdu merki til lítla knykilin á enninum.

Tað harmiliga við hesum knykli var, at hesin gjørdist bara størri og størri. Hetta fekk familjuna at leita sær hjálp á lokala sjúkrahúsinum.
Hetta lá væl fyri, og stutt eftir lá Diongnima á eini song í skurðstovuni, har dugnaligir læknar tóku krabba-knykilin burtur.
Hetta var tað ringasta sum henda kundi fyri unga dreingin, sum elskaði fótbólt, og hevði vón um at kunna gerast profesjonellur fótbóltsspælari í framtíðini – men sum longu í barnaárum merkti til brek sítt, tí at eingin vildi hava ein slíkan drong við á sínum liði!
Men knykilin foraði hesum, og úrslitið av skurðviðgerðini var tó ikki fullkomið: Læknarnir megnaðu nevniliga ikki at taka allan knykilin burtur.
Tað var so eitt. Men verri var, at knykilin nú byrjaði at vaksa stútt og støðugt.
Har var tó ikki nógv annað at gera enn at vóna tað besta. Og ikki fyrrenn í summar, heili níggju ár seinni, fekk Diongnima umsíðir hjálpina, ið hann hevði longst so inniliga eftir.
Diongnima fekk samband við Mercy Ships í vónini um, at hann hesa ferð kundi fáa eina skurðviðgerð, sum kundi loysa hann frá trupulleikum sínum við krabbanum.
Hesa hjálpina fekk hann umborð frá dugnaligum læknum og øðrum sjálvbodnum, og er í dag sum eitt annað fólk, glaður, frískur og við vón um framtíðina. (Meiri um Diongnima seinni)

• Lítla Dieynaba er eitt reystmenni, sigur mamma hennara.

Dieynaba var ein ung genta, hvørs stóra áhugamál var at dansa.
Men hon var ikki meiri enn trý ára gomul, tá hon datt í heita olju, sum gjørdi sítt til, at vinstra síða hennara fekk stór og álvarsom brunasár.
Ikki nokk við tað, so kropnaðu vinstri armur og fingrarnir á vinstru hond seg so mikið nógv, at hon at enda misti følilsi og rørslu í arminum.
Mamma hennara, Hawa Ndieye minnist bara, hvussu Dieynaba so líðandi misti lívsgleðina og smæddist meiri enn áður.
– Hon steðgaði eisini við at dansa, greiðir mamman frá.
Men vegna trúgv sína, var aftursvar hennara til støðuna at biðja uttan íhald fyri dóttrini. Hon kendi ongan beiskleika, men vónaði bara.
– Gud hevur skil á øllum, sigur hon, alt meðan hon bað umaftur og umaftur fyri grøðingina hjá dóttur síni.

REYSTMENNI
Familja hennara var før fyri at gjalda til ein lækna í bygdini, sum kannaða hana. Men boð hansara vóru, at her var lítið og einki at gera við brekið.
Við ongari aðrari vón enn trúgv teirra á Jesus, gekk tíðin, og Dieynaba var nú vorðin níggju ára gomul. Og brádliga ein dag, blivu bønirnar hjá mammuni svaraðar.
Hetta hendi, tá ein vinur fortaldi familjuni um eitt skip, sum fór at koma til høvuðsstaðin í Senegal, har møguleiki var at fáa læknahjálp.
Dieynaba var vorðin 11 ára gomul, nú tey fóru upp gjøgnum landgangin til Africa Mercy, har ein ókeypis og lívsbroytandi skurðviðgerð stóð teimum í boði.
At leggja hana undir skurð var ikki bara sum at siga tað, tí vandi var veruliga fyri, at tann samankropna hondin fór at gerast enn meiri kropin.
Fyri at forða fyri hesum, byrjaði endurvenjingin av Dieynaba so skjótt, sum hon megnaði tað. Hetta er ein long og hørð tíð, men hetta ávirkaði ikki hana serliga nógv.
– Hon er av sonnum eitt reystmenni, sigur Hawa Nidieye.
So hvørt sum støðan batnaði, ”stjól” hon hjørtuni á teimum sjálvbodnu umborð, sum gjørdu sítt til at viðgerðin og endurvenjingin eydnaðust so væl.
– Eg komi ongantíð at gloyma mátan, soleiðis sum sjúkrarøktarfrøðingarnir hjálptu mær, og høvdu umsorgan fyri mær, sigur Dieynaba.
Nú er hon komin víðari, brosið er komið aftur, og ein ljós og góð framtíð bíðar henni.

Við aldarskiftið var eingin møguleiki at viðgera tey blindu í fjarskotnu landsbygdunum í Guatemala.



– Eg sá ikki fram fyri nøsina, og tí hildu hini børnini tað vera stuttligt at sláa meg og at seta føtur fyri meg.
Orðini eigur Benigno, sum hevði grástar á báðum eygum, og var at kalla blindur.
– Hetta gjørdi eisini sítt til, at pápi mín tók meg út úr skúlanum, tá eg 8 ára gamal.
Foreldur hansara tóku sær væl av honum, og fylgdu honum hvønn einasta dag til ymiskt virksemi, sum hann kundi taka lut í.
Men stúranin hjá foreldrunum var ikki júst dagurin í dag, men framtíðin. Hvør skuldi ansa teirra soni, tá tey ikki vóru her longur?
Ein skurðviðgerð í eygunum kostaði meiri enn 1000 dollarar. Við eini løn uppá einans tríggjar dollarar um dagin, fór tað aldrin at eydnast teimum at skava so mikið saman, at ein skurðviðgerð kundi koma upp á tal.

ÓKEYPIS
Ein dagin í 2001 fekk Benigno eini óvæntaði boð:
– Eg hoyrdi, at eitt skip í býnum Puerto Quetzal bjóðaði fólki ókeypis skurðviðgerðir í eygunum.
Benigno og pápabeiggi hansara tóku bussin, og fimm tímar seinni komu teir til havnarbýin, har Caribbean Mercy lá fyri akker.
Benigno var skurðviðgjørdur fyri grástar á báðum eygum. Og tá teir komu heimaftur, kundi mamman ikki halda tárunum aftur: Nú fann hann heim á fyrsta sinni, uttan at nakar fylgdi honum á leið. Alt grannalagið kom saman fyri at heiðra honum.
– Vit vita, at hetta er Guds verk. Vit trúðu ikki, at Benigno nakrantíð kom at síggja aftur, segði mamma hansara.