Diongnima úr Senegal var bara fimm ára gamal, tá hann og fólk í nærumhvørvi hansara løgdu merki til lítla knykilin á enninum.
Tað harmiliga við hesum knykli var, at hesin gjørdist bara størri og størri. Hetta fekk familjuna at leita sær hjálp á lokala sjúkrahúsinum.
Hetta lá væl fyri, og stutt eftir lá Diongnima á eini song í skurðstovuni, har dugnaligir læknar tóku krabba-knykilin burtur.
Hetta var tað ringasta sum henda kundi fyri unga dreingin, sum elskaði fótbólt, og hevði vón um at kunna gerast profesjonellur fótbóltsspælari í framtíðini – men sum longu í barnaárum merkti til brek sítt, tí at eingin vildi hava ein slíkan drong við á sínum liði!
Men knykilin foraði hesum, og úrslitið av skurðviðgerðini var tó ikki fullkomið: Læknarnir megnaðu nevniliga ikki at taka allan knykilin burtur.
Tað var so eitt. Men verri var, at knykilin nú byrjaði at vaksa stútt og støðugt.
Har var tó ikki nógv annað at gera enn at vóna tað besta. Og ikki fyrrenn í summar, heili níggju ár seinni, fekk Diongnima umsíðir hjálpina, ið hann hevði longst so inniliga eftir.
Diongnima fekk samband við Mercy Ships í vónini um, at hann hesa ferð kundi fáa eina skurðviðgerð, sum kundi loysa hann frá trupulleikum sínum við krabbanum.
Hesa hjálpina fekk hann umborð frá dugnaligum læknum og øðrum sjálvbodnum, og er í dag sum eitt annað fólk, glaður, frískur og við vón um framtíðina. (Meiri um Diongnima seinni)
