Kryplu beinini hjá lítlu Fifalinu bóru hana ikki. Tí mátti mamma hennara bera hana í skúla, hvønn dag til hon gjørdist 10 ára gomul. Nústani tá kundi hon ganga sum vanligt.
Smágentan úr Madagaskar visti alt um, hvat eitt afturstig er. Hon var fødd við eini líðing, sum fekk beint hennara at venda og snara ymsar vegir. Tann dagin, tá svenska Kristi Olofsson hitti hana fyrstu ferð, spældi hon við eina ballón, hóast hon nærum ikki fekk gingið. Men hóast hetta hoyrdist láturin í gøtuni.
– Tað eru nógvir dagar, har eg sjálv ikki føli meg at hava so gott áræði, greiðir Kristi frá.
– Slíkar løtur eri eg heldur ikki sterk ella bjartskygd, hóast eg veruliga ynski tað. Soleiðis er tað so mangan í lívinum.
– Men, leggur hon aftrat. – Tá tað so hendir, hugsi eg altíð um Fifalina – henda 10 ára gamla og smílandi gentan, sum eg hitti umborð á Africa Mercy í 2016, tá eg var í tænastu sum sjálvboðið myndafólk.
PÍNUFULL EFTIRVIÐGERÐ
Líðingar sum hesar, vóru nakrar av teimum fyrstu, sum manningin umborð tekur sær av í vertslandinum. Slíkar skurðviðgerðir eru truplar og krevja langa tíð í endurvenjing.
Hetta var orsøkin til at Kristi fekk nógvar dagar saman við Fifalinu, sum hevði fingið stóra skurðviðger, ein sera pínufulla eftirviðgerð, og drúgva venjing, sum hóast hetta hevði avmarkaðan framburð við sær.
Fifalina sá onnur børn verða skurðviðgjørd, og fara fegin og frísk aftur til heimbygd sína. Men hetta tók kortini ikki brosið frá henni.
– Tað vóru dagar, tá endurvenjingin var sera pínufull, men hon brosaði kortini. Látur hennara og bros fangaði hjørtuni hjá øllum umborð, minnist Kristi aftur á.
LAGNA OG LÁTUR
Og Kristi heldur fram við frágreiðing síni:
– Tú kanst spyrja líkamikið hvønn av manningini, – tey vóru øll hugtikin av lagnu og látri hennara.
– Vinalag og dirvi hennara vóru ektað, tó at dagarnir gjørdust langir, har hon uttan iva hugsaði um, hvørt lív hennara nakrantíð fór at gerast øðrvísi.
Takkað verið góðari tøkni og einum vinaligum tulki, havi eg framvegis samband við hana og familju hennara. Hon er farin aftur í skúla, og nú gongur hon sjálv í skúlan, ístaðin fyri at vera borin av mammuni.
– Lív hennara er framvegis ikki lætt. Summar av lívstreytum hennara eru enn rættiliga truplar. Men Fifalina, – hon brosar og brosar við sama lag.
