Undir litfagra sjallinum krógvaði Djenabou ein knykil, sum bara vaks og vaks í samfull 18 ár, samstundis sum hon hevði struma.
Hetta er meiri enn helmingurin av lívi hennara. Hesi árini gjørdist tað alt truplari at anda, meðan hon føldi seg sum ein fangi, orsakað av útvøkstrinum í hálsinum.
Alt byrjaði við einum lítlum kýla á hálsinum. Nú var hesin kýlin vorðin so stórur, at hann forðaði bæði andaleiðini og einum vanligum lívi.
AV SONNUM FRÆLS
Djenabou livir av at leiga út súkklur í senegalska býnum, har hon býr. Men dreymur hennara er at gera skræddari og stovna egið virki.
Hesin dreymurin var kortini settur í bíðistøðu: Hon megnaði nóg illa at flyta nakkan, og hevði haraftrat ein pínufullan hosta.
Djenabou fekk kortini nýggja vón, tá hon frætti um Africa Mercy. Hon byrjaði at droyma um, hvussu eitt lívið uttan ein knykil fór at verða.
Men hon hugsaði í fyrsta umfari ikki bara um tað at sleppa undan pínuni.
– Nei, tá verði eg av sonnum fræls, er einfalda svar hennara, samstundis sum eitt bros sæst á varrum hennara.
ÍKAST TIL SKURÐVIÐGERÐ
Struma’in varð tikin við eini skurðviðgerð, sum kravdi fýra porsjónir av blóði. Tíbetur hevði Africa Mercy ein ferðandi blóðbanka umvegis manningina, sum altíð er til taks at geva blóð, tá tað er neyðugt.
Sjúkrasystirin Kathleen Tross greiðir frá, at tað var eitt ”satt fornoyilsi” at røkta Djenabou, sum altíð var í góðum lagi.
– Tá eg gjørdi hana klára til skurðviðgerðina, greiddi eg henni frá, at hon kom heilt víst til at fáa nakrar porsjónir av blóði.
– Eg var í veruleikanum ein av blóðgevunum, og eg var tí sera fegin um, at eg eisini kundi geva mítt íkast á henda hátt, greiðir hon frá.
Eftir at struma’in var tikin burtur, avdúkaði Djenabou at tað er eitt ávíst, sum hon gleðir seg meiri til enn bara tað at gerast skræddari.
– Eg kenni meg nú frælsa til at finna tann stóra kærleikan!
